நீங்கள் ஜெபிக்கிறீர்களா என்று கடைசியாக கேட்கிறேன். ஏனெனில் ஜெபமே மகிழ்ச்சியையும், திருப்தியையும் பெற்று கொள்வதற்கு சிறந்த வழிமுறையாய் இருக்கிறது.

நாம் துக்கம் நிறைந்த ஒரு உலகத்தில் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம். பாவம் உலகத்தில் பிரவேசித்ததில் இருந்து உலகம் இந்த நிலைமையில்தான் இருக்கிறது. பாவம் எப்போதும் துக்கத்தோடுதான் இருக்கும். பாவம் இந்த உலகத்தில் இருந்து வெளியேற்றப்படும்வரைக்கும் எந்த ஒரு மனிதனும் துக்கத்திலிருந்து தப்பிக்கமுடியாது. துக்கத்தில் இருந்து தப்பிக்க நினைப்பது ஏமாற்றத்தில்தான் போய் முடியும்.

சந்தேகமில்லாமல் சிலர் மற்றவர்களைவிட அதிகமான கஷ்டங்களை அனுபவிக்கிறார்கள். ஆனால் சிலர் எந்தவித கவலையுமின்றி அநேக நாட்கள் வாழ்கிறார்கள். நமது சரீரம், நமது சொத்து, நமது குடும்பம், நமது குழந்தைகள், நமது உறவினர்கள், நமது வேலைக்காரர்கள், நமது நண்பர்கள், நமது அக்கம்பக்கத்தில் இருப்பவர்கள், நமக்கு இவ்வுலகத்தில் கிடைத்த வேலைகள் என இவையனைத்தும் நம்மை பாதுகாக்கும் நீருற்றுகளாய் இருக்கின்றன. இருந்தாலும் வியாதிகள், மரணம், இழப்புகள், ஏமாற்றங்கள், பிரிவினைகள், நன்றிகெட்டதனங்கள், அவதூறு போன்ற காரியங்களையும் நாம் சந்திக்க வேண்டியுள்ளது. இவைகள் இல்லாமல் நாம் வாழ்க்கை பயணத்தை கடக்க முடியாது. இன்றோ அல்லது என்றோ நாம் நிச்சயம் இந்த காரியங்களை சந்தித்தே ஆக வேண்டும். நம்முடைய விருப்பங்கள் அதிகமாகும்போது நமக்கு துன்பங்களும் அதிகமாகிறது. எந்தளவிற்கு நேசிக்கிறோமோ அந்த அளவிற்கு அழவும் வேண்டியிருக்கிறது.

இதுபோன்ற உலகத்தில் உற்சாகமாய் வாழ இருக்கிற வழிமுறைகள் என்ன? நாம் எப்படி இந்த துக்க பள்ளத்தாக்கை எளிதாக கடக்க முடியும்? எல்லாவற்றையும் தேவனிடம் ஜெபத்தில் எடுத்து செல்லும் பழக்கத்தை தவிர வேறு எந்த வழிமுறையும் எனக்கு தெரியாது.

இதுவே பழைய ஏற்பாட்டிலும், புதிய ஏற்பாட்டிலும் வேதம் தருகிற எளிமையான ஆலோசனை. சங்கீதக்காரன் என்ன சொல்லுகிறார் என்று தெரியுமா? "ஆபத்து காலத்தில் என்னை நோக்கி கூப்பிடு. நான் உன்னை விடுவிப்பேன். நீ என்னை மகிமைபடுத்துவாய்." (சங்கீதம் 50:15) "கர்த்தர்மேல் உன் பாரத்தை வைத்துவிடு அவர் உன்னை ஆதரிப்பார். நீதிமானை ஒருபோதும் தள்ளாடவொட்டார்." (சங்கீதம் 55:22). அப்போஸ்தலனாகிய பவுல் என்ன சொல்லுகிறார் என்று பாருங்கள். "நீங்கள் ஒன்றுக்குங் கவலைப்படாமல் எல்லாவற்றையுங் குறித்து உங்கள் விண்ணப்பங்களை ஸ்தோத்திரத்தோடே கூடிய ஜெபத்தினாலும், வேண்டுதலினாலும் தெரியப்படுத்துங்கள். அப்பொழுது எல்லா புத்திக்கும் மேலான தேவசமாதானம் உங்கள் இருதயங்களையும் உங்கள் சிந்தைகளையும் கிறிஸ்து இயேசுவுக்குள்ளாக வைத்துக் கொள்ளும்." (பிலிப்பியர் 4:6,7). அப்போஸ்தலனாகிய யாக்கோபு என்ன சொல்லுகிறார் என்று பாருங்கள். "உங்களில் ஒருவன் துன்பப்பட்டால் ஜெபம்பண்ணக்கடவன்." (யாக்கோபு 5:13).

வேதத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள அனைத்து பரிசுத்தவான்களின் வாழ்க்கையிலும் தனிஜெபம் இருந்தது. யாக்கோபு தன்னுடைய சகோதரனாகிய ஏசாவிற்கு பயந்தபோது செய்தது ஜெபமே. வனாந்தரத்திலே இஸ்ரவேல் மக்கள் மோசேக்கு எதிராக கல்லெறிய தயாராக இருந்தபோது மோசே செய்தது ஜெபமே. இஸ்ரவேல் மக்கள் ஆயியின் மனிதர்களுக்கு முன்பாக முறியடிக்கப்பட்ட போது யோசுவா செய்தது ஜெபமே. கேகிலாவில் தனக்கு பொல்லாப்பு இருக்கிறது என்று அறிந்தபோது தாவீது செய்தது இதுதான். சனகெரிப்பிடம் இருந்து கடிதம் வந்தபோது எசேக்கியா செய்தது ஜெபம்தான். பேதுரு சிறையில் போடப்பட்டபோது சபை செய்தது இதுதான் பிலிப்பி சிறைச்சாலையில் பவுல் போடபட்டபோது செய்தது ஜெபம்தான்.

உண்மையாக இதுபோன்ற பாடுகள் நிறைந்த உலகத்தில் சந்தோஷமாக வாழ ஒரே வழி நம்முடைய அனைத்து கவலைகளையும் கர்த்தர் மீது வைத்து விடுவதுதான். விசுவாசிகள் அவர்களின் சுமைகளை அவர்களே சுமக்கும்போது நிச்சயம் வருத்தம்தான் அடைவார்கள். ஆனால் தேவனிடம் அவர்களின் பிரச்சனையை சொல்லும்போது பிரச்சனையை எளிதாக வெற்றிகொள்ளமுடியும். சிம்சோன் காசாவில் செய்ததுபோல். ஆனால் தங்கள் சுமையை தாங்களே சுமப்போம் என்பார்களாகில் நிச்சயம் ஒருநாள் வெட்டுக்கிளியும் அவர்களுக்கு பாரமாக தெரியும்.

நம்முடைய மனதில் இருந்து நம்முடைய துக்கங்களை சொல்லும்போது நமக்கு உதவி செய்வதற்கு ஒரு நண்பர் எப்போதுமே ஆயத்தமாயிருக்கிறார். அந்த நண்பர் இந்த உலகத்தில் இருந்தபோது ஏழைகள் மீதும், வியாதியுள்ளவர்கள் மீதும், துக்கமுள்ளவர்களின் மீதும் இரக்கம் காட்டினார். அவர் 33 வருடங்கள் மனிதர்கள் மத்தியில் வாழ்ந்ததால் அவருக்கு மனிதனுடைய இருதயத்ததை பற்றி தெரியும். அந்த நண்பர் அழுகிறவர்கள் கூட அழுதார். அவர் துக்கமும் பாடும் நிறைந்தவராயிருந்தார். அந்த நண்பரால் நமக்கு உதவி செய்யமுடியும். அவரால் சரியாக்கப்பட முடியாத எந்தவித உலக வலிகளும் கிடையாது. அந்த நண்பர் இயேசுகிறிஸ்து. சந்தோஷமாக இருப்பதற்கான ஒரே வழி எப்போதுமே நம்முடைய இருதயத்தை அவருக்கு திறந்து காட்டுவதுதான். நாம் அனைவரும் ஒரு கிறிஸ்துவின் அடிமையை போல நமக்கு பிரச்சனை நேரிடும்போதெல்லாம் தேவனிடம் கண்டிப்பாக சொல்லவேண்டும்.

மனிதர்கள் வெளிப்பிரகாரமாக எந்த நிலைமையில் இருந்தாலும் பரவாயில்லை. அவர்கள் இயேசுவை நம்பி அவரை நோக்கி கூப்பிடும் போது இயேசு அவர்களுக்கு மகிழ்ச்சியை தருகிறார். அவர்கள் சிறுமையில் இருந்தால் அவர்களுக்கு மனசமாதனத்தை தருகிறார். வறுமையில் இருந்தால் மனநிறைவை தருகிறார். அவர்கள் கவலையில் ஆறுதலை தருகிறார். கல்லறைக்கு அருகில் நெருங்கும்போது சந்தோஷத்தை தருகிறார். அவரிடம் ஜெபத்தில் கேட்கிற ஒவ்வொருவனுக்கும் நிறைவான சமாதானம் ஊற்றப்பட ஆயத்தமாயிருக்கிறது. மனிதர்களே சந்தோஷம் வெளிப்புறமான காரியங்களை பொறுத்து அமைவதில்லை என்பதை புரிந்து கொள்ளுங்கள். அது இருதயத்தின் நிலைமையை பொறுத்து அமைகிறது.

நம்முடைய சிலுவை எவ்வளவு பாரமாக இருந்தாலும் ஜெபம் நமக்காக அதன் சுமைகளை குறைக்கும். நாம் அந்த சுமைகளை தாங்குவதற்கு துணைபுரிந்து கிறிஸ்துவை நம் பக்கத்தில் கொண்டுவந்து சேர்ப்பது ஜெபமே. நமது பாதைகள் மூடப்படும்போது ஜெபம் நமக்கு கதவை திறந்து வைக்கிறது. இதுதான் வழி இதில் செல் என்று சொல்லுகிற இயேசுவை நமக்கு காட்டுகிறது ஜெபம். நமது அனைத்து உலகப்பிரகாரமான ஆசிர்வாதங்களும் நம்மை விட்டு அகலும்போதும் நான் உன்னை விட்டு விலகுவதுமில்லை நான் உன்னை கைவிடுவதுமில்லை என்று சொல்லும் ஒரு நபரை நமது அருகில் கொண்டு வருகிறது ஜெபம். உலகத்தாரின் அன்பு நம்மிடம் இருந்து எடுபடும்போதும், உலகம் நமக்கு வெறுமையாய் இருக்கும் போதும் ஜெபம் நமக்கு ஆறுதலை தருகிறது. நம்முடைய இருதயத்தின் வெற்றிடத்தை நிரப்பி இருதயத்தில் எழும்புகிற அலைகளை அமைதிபடுத்துகிறது. இயேசு கிறிஸ்துவை நம்மிடம் கொண்டுவருகிறது ஜெபம். ஆனால் கஷ்டமென்னவெனில் அநேக மக்கள் வனாந்தரத்தில் தண்ணீருக்காக அலைந்த ஆகாரைப் போல அவர்களுக்கு அருகில் இருக்கும் நதியை கூட உணர முடியாத குருடராய் இருக்கிறார்கள்.

நீங்கள் மகிழ்ச்சியாக இருக்க வேண்டும் என்பதையே நான் விரும்புகிறேன். அதற்காக நீங்கள் ஜெபிக்கிறீர்களா? என்று நான் கேட்கிற கேள்வியே மிகவும் பயனுள்ள கேள்வி.

இந்த ஆக்கத்தை முடிவுக்கு கொண்டுவருவதற்கு இதுவே சரியான நேரம். நான் மிக முக்கியமான விஷயங்களை உங்கள் முன்பாக காட்டியிருக்கிறேன் என நம்புகிறேன். இந்த முக்கியமான காரியம் உங்கள் ஆத்துமாவிற்கு பிரயோஜனமாயிருக்கும்படி என்னுடைய இருதயத்தில் இருந்து ஜெபிக்கிறேன்.