| 1 | இறைவாக்கினர் அபக்கூக்கு “சிகாயோன்” பண்களில் பாடிய மன்றாட்டு: |
| 2 | ஆண்டவரே, உம்மைப்பற்றிக் கேள்வியுற்றேன்: ஆண்டவரே, உம் செயலைக் கண்டு அச்சமடைகிறேன்: எங்கள் வாழ்நாள் காலத்திலேயே அதை மீண்டும் செய்யும்: காலப்போக்கில் அதை அனைவரும் அறியும்படி செய்யும்: சினமுற்றபோதும் உமது இரக்கத்தை நினைவு கூரும். |
| 3 | தேமானிலிருந்து இறைவன் வருகிறார்: பாரான் மலையிலிருந்து புனிதர் வருகிறார். (சோலா) அவரது மாட்சி விண்ணுலகை மூடியிருக்கின்றது: அவரது புகழால் மண்ணுலகம் நிறைந்திருக்கின்றது. |
| 4 | அவரது பேரொலி கதிரவன் ஒளிபோல் இருக்கின்றது: அவர் கையினின்ற ஒளிக்கதிர்கள் புறப்படுகின்றன: அங்கேதான் அவரது வல்லமை மறைந்திருக்கின்றது. |
| 5 | அவருக்கு முன்பாகப் பெருவாரி நோய் செல்கின்றது: அவருடைய அடிச்சுவடுகளைத் தொடர்ந்து கொள்ளைநோய் புறப்படுகின்றது. |
| 6 | அவர் நின்றால், நிலம் அதிர்கின்றது, அவர் நோக்கினால் வேற்றினத்தார் நடுங்குகின்றனர்: தொன்றுதொட்டு இருக்கும் மலைகள் பிளவுண்டு போகின்றன. பண்டைக் காலக் குன்றுகள் அமிழ்ந்து விடுகின்றன. அவர்தம் வழிகளோ என்றும் உள்ளவை. |
| 7 | கூசாவின் கூடாரங்களில் வேதனை நிறைந்திருப்பதை நான் கண்டேன்: மிதியான நாட்டுக் கூடாரத்திரைகள் நடுநடுங்கின. |
| 8 | ஆண்டவரே, நீர் உம்முடைய குதிரைகள் மேலும், வெற்றித் தேர்மேலும் ஏறிவரும் போது, நீரோடைகள்மீதா உம் கோபத்தீ மூண்டது? ஆறுகள்மீதா உம் சினம் பெருகியது? கடல்மீதா உம் சீற்றம் மிகுந்தது? |
| 9 | நீர் உம் வில்லைக் கையிலெடுத்து நாணேற்றுகின்றீர்: அம்பறாத் தூணியை அம்புகளால் நிரப்புகின்றீர்: (சேலா) நிலத்தை ஆறுகளால் பிளக்கின்றீர். |
| 10 | மலைகள் உம்மைக் கண்டு நடுங்கின்றன: பெரும் வெள்ளங்கள் பீறிட்டுப் பாய்கின்றன: ஆழ்கடல் தன் இரைச்சலை எழுப்புகின்றது: அது தன் கைகளை மேலே உயர்த்துகின்றது. |
| 11 | கதிரவனும் நிலவும் தங்கள் இருப்பிடத்திலேயே நிலைத்து நிற்கின்றன: பாய்ந்தோடும் உம் அம்புகளின் ஒளியின் முன்னும், பளிச்சிடும் உம் ஈட்டியினுடைய சுடரின் முன்னும் தங்கள் செயல் திறனை இழந்து நிற்கின்றன. |
| 12 | சினத்தோடு மண்ணுலகில் நடந்து போகின்றீர்: சீற்றம்கொண்டு வேற்றினத்தாரை நசுக்குகின்றீர். |
| 13 | உம் மக்களை மீட்கவும், நீர் திருப்பொழிவு செய்தவரை விடுவிக்கவுமே நீர் புறப்படுகின்றீர். பொல்லாதவனின் குடும்பத் தலைவனை வெட்டி வீழ்த்துகின்றீர். அவனைப் பின்பற்றுவோரை முற்றிலும் அழித்து விடுகின்றீர். (சேலா) |
| 14 | அவன் படைத்தலைவனின் தலையை அவன் ஈட்டிகளைக் கொண்டே பிளக்கின்றீர்: அவனோ, ஒடுக்கப்பட்டவனை மறைவாக விழுங்கி மகிழ்வது போல மகிழ்ந்து, சூறாவளிக் காற்றென என்னைச் சிதறடிக்கப் பாய்ந்து வருகின்றான். |
| 15 | ஆனால், நீர் உம்முடைய குதிரைகளால் ஆட்கடலை மிதித்து, பெருவெள்ளக் குவியலைச் சிதறடிக்கின்றீர். |
| 16 | இதை நான் கேட்கும்போது என் உடல் நடுநடுங்குகின்றது: அப்போரொலியைக் கேட்பதனால் என் உதடுகள் துடிதுடிக்கின்றன: என் எலும்புகள் உளுத்துப் போகின்றன: என் காலடிகள் நிற்கும் இடத்திலேயே தடுமாறுகின்றன: எங்களைத் தாக்கும் மக்கள்மீது இடுக்கண் வரும் நாள்வரை அமைதியாய்க் காத்திருப்பேன். |
| 17 | அத்திமரம் துளிர்த்து அரும்பாமல் போயினும், திராட்சைக் கொடிகள் கனி தராவிடினும், ஒலிவ மரங்கள் பயன் அற்றுப் போயினும், வயல்களில் தானியம் விளையாவிடினும், கிடையில் ஆடுகள் யாவும் அழிந்து போயினும், தொழுவங்களில் மாடுகள் இல்லாது போயினும், |
| 18 | நான் ஆண்டவரில் களிகூர்வேன்: என் மீட்பரான கடவுளில் மகிழ்ச்சியுறுவேன். |
| 19 | ஆண்டவராகிய என் தலைவரே என் வலிமை: அவர் என் கால்களைப் பெண்மானின் கால்களைப் போலாக்குவார்: உயர்ந்த இடங்களுக்கு என்னை நடத்திச் செல்வார். |
