14
ஆனால் இஸ்ரயேல் தம் கைகளைக் குறக்காக நீட்டி வலக்கையை இளையவன் எப்ராயிமின் தலைமீதும் இடக்கையை தலைமகன் மனாசேயின் தலைமீதும் மாற்றி வைத்தார்.
15
அவர் யோசேப்புக்கு ஆசி வழங்கிக் கூறியது: “என் தந்தையரான ஆபிரகாமும் ஈசாக்கும் எந்தக் கடவுள் திருமுன் நடந்து வந்தனரோ அந்தக் கடவுளேஇன்று வரை என் வாழ்நாள் முழுவதும் எனக்கு ஆயராக விளங்கிவருகிறார்.
16
அந்தக் கடவுள், என்னை எல்லாத் தீமையினின்றும் மீட்ட தூதர், இச்சிறுவர்களுக்கு ஆசி வழங்குவாராக! மேலும், என் பெயரும், என் தந்தையரான ஆபிரகாம், ஈசாக்கின் பெயர்களும் இவர்கள் மூலம் நிலைநிற்பனவாக! மண்ணுலகில் இவர்கள் பெருந்திரளாகப் பல்குவார்களாக!”
17
தம் தந்தை வலக்கையை எப்ராயிம் தலைமேல் வைத்திருந்தது யோசேப்புக்குப் பிடிக்கவில்லை.எனவே அவர் எப்ராயிம் தலைமேலிருந்த தம் தந்தையின் கையை மனாசேயின் தலைமேல் வைக்கும்படி எடுக்க முயன்றார்.
18
யோசேப்பு தம் தந்தையை நோக்கி, “தந்தையே! இது சரியன்று: இவன் தான் தலைமகன். இவன் தலையின் மேல் உமது வலக்கையை வையும்” என்றார்.
19
ஆனால் அவர் தந்தை மறுத்து, “தெரியும் மகனே, எனக்குத் தெரியும்.இவனும் ஒரு மக்களினமாகப் பல்கிப் பெருகுவான்.ஆனால் இவன் தம்பி இவனிலும் பெரியவன் ஆவான்.அவன் வழிமரபினர் மக்களினங்களாகப் பெருகுவர்” என்று கூறினார்.
20
மேலும், அவர் அன்று அவர்களுக்கு ஆசி வழங்கிக் கூறியது: ““எப்ராயிம், மனாசேயைப்போல் உன்னையும் கடவுள் வளரச் செய்வாராக” என்று உங்கள் பெயரால் இஸ்ரயேல் ஆசி வழங்கும்.”இவ்வாறு அவர் எப்ராயிமை மனாசேக்கு முன் வைத்தார்.